Judyt Wojująca

„Irytowanie się na moją niesprawność byłoby stratą czasu. Ludzie nie mają czasu dla kogoś, kto się zawsze złości lub narzeka. Trzeba iść ze swym życiem do przodu, i myślę, że udawało mi się to nieźle ”. Stephen Hawking Jesteśmy w przededniu Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych. Jest to święto ustanowione przez ONZ w 1992 roku. Celem tego święta jest przybliżenie społeczeństwu problemów osób z niepełnosprawnością. 13 grudnia 2006 roku na 61 sesji Zgromadzenia Ogólnego została przyjęta Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych (rezolucja A/RES/61/106) . W myśl jej zapisów osoby niepełnosprawne mają prawo do: wolności i bezpieczeństwa, swobody poruszania się (w tym równego z osobami pełnosprawnymi dostępu do przestrzeni i budynków użyteczności publicznej, transportu, informacji i komunikacji), ochrony zdrowia, edukacji, życia prywatnego i rodzinnego oraz udziału w życiu politycznym i kulturalnym. [1] Powinniśmy się cieszyć, że w końcu ktoś chce zauważyć tych, którzy czasami są ...

Ostatnio wiele możemy usłyszeć na temat cierpienia. Dokoła nas toczą się wojny, przez co ludzie giną lub stają się niepełnosprawnymi. Wielu ludzi boryka się z trudnymi sytuacjami w rodzinach, z cierpieniem psychicznym, fizycznym czasami też duchowym. Tak wiele osób dotyka choroba nowotworowa i wtedy ten trudny czas walki z chorobą, jest nie tylko cierpieniem samego chorego, ale też całej rodziny, najbliższego otoczenia. Trudno nam jest to zrozumieć, zaakceptować, przyjąć. A jeszcze trudniej zobaczyć w tym jakiś sens. Nasz Założyciel, Błogosławiony Luigi Novarese napisał do braci i sióstr cierpiących kilka słów. Wydaje mi się, że te słowa, które zostały napisane w 1951 roku, są jak najbardziej aktualne teraz. Dlatego zachęcam Was do przeczytania tego, co przekazuje nam dziś Bł. Luigi, aby nabrać odwagi do kroczenia tą wyjątkową drogą, jaką jest droga przez Krzyż do Zmartwychwstania. „Bracie, który cierpisz. Cierpienie musi być przeżywane z miłością, bo wtedy tylko staje się ono ...

„Wielkie sprawy powstają w ciszy i skupieniu. Musimy uczyć się sztuki milczenia i skupienia” Kard. Stefan Wyszyński W dzisiejszym świecie bardzo rzadko możemy znaleźć miejsca, które są przepełnione ciszą. Wszędzie hałas, chaos, muzyka, rozmowy, zgiełk… a przecież potrzebujemy też odpoczynku w ciszy. Nie da się żyć w ciągłym hałasie. Zauważcie, że kiedy musimy podjąć jakieś ważne decyzje szukamy odosobnienia, szukamy miejsca, gdzie będziemy mogli się skupić i przemyśleć to i owo, w samotności, zanim o czymś zdecydujemy. Czasami tej ciszy brakuje nawet w naszych Kościołach, kiedy wchodzi się do nich jak do normalnego obiektu i jeszcze tam potrafimy rozmawiać między sobą. Co prawda szeptem, ale czy uważacie, że tego szeptu nie słychać? Słychać a jakże. Powiem Wam, że osobie, która w danym momencie się modli to przeszkadza i to bardzo; wcale nie pomaga w skupieniu. Dlatego pamiętajmy o tym, że wchodząc do Kościoła wchodzimy w tzw. strefę ciszy i starajmy się już przed wejściem wyc...

„Zacho­wać god­ność człowieka to po­zos­tać wewnętrznie wol­nym, na­wet przy zewnętrznym zniewoleniu ” ks. Jerzy Popiełuszko Jak wiecie nie było mnie trochę w kraju. Wiele się tu działo, ale ja również się nie nudziłam. Chciałam się z Wami podzielić moimi refleksjami, które zrodziły się we mnie, jak byłam tak daleko od domu. Czasami taki dystans jest jak najbardziej potrzebny. Może zacznę od tego, że w czasie mojego pobytu zagranicą, w Polsce odbyły się wybory samorządowe, była 100 rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości… same ważne wydarzenia. A mnie nie było… Nie zamierzam się tłumaczyć, bo nie byłam na wakacjach, a uwierzcie mi, że sercem byłam w Polsce, zwłaszcza podczas obchodów Odzyskania Niepodległości. Śledziłam, na tyle, na ile mogłam, wydarzenia w internecie i serce było przepełnione dumą, zwłaszcza, że chyba po raz pierwszy, tak uroczyście tę 100-ną rocznicę obchodziliśmy też w Chocianowie. Moim życzeniem byłoby, aby tak było co roku, bo to też uczy mło...

„ Nie liczy się to, ile posiadasz, ale to, ile dajesz innym i jak się z nimi dzielisz” (autor nieznany). Pomoc drugiemu czy robienie sobie reklamy? Takie właśnie zadaję sobie pytania widząc kolejne akcje, które są organizowane w moim mieście. Oczywiście inicjatywy i to, że się coś dzieje, to akurat jest fajne i dobre. Jednak...czuję jakiś niesmak i dlatego też postanowiłam coś napisać, chociaż zdaje sobie sprawę z tego, że tym wpisem narażę się niektórym, ale trudno. W ostatnim tygodniu kilka osób pytało się mnie o zdanie, zbytnio nie chciałam się odnosić do tych pytań, ale dziś postanowiłam napisać, być może odpowiadając na pytania, które zostały mi zadane. Już jutro odbędzie się WIELKI CHOCIANOWSKI MECZ CHARYTATYWNY. Idea super. Zbierana będzie kasa na chorą dziewczynkę z naszego miasta. Nic bym nie powiedziała, gdyby osoba, która to organizuje poszła prosić o pomoc i wsparcie, jak i włączenie się do akcji, wszystkie środowiska naszego miasta, wszystkich kandydatów na burmis...

„Wychowanie jest sprawą serca” – tak mówił św. Jan Bosko. Jednak czy tylko serca? Zwłaszcza jeśli przychodzi na świat dziecko z niepełnosprawnością? Doświadczenia wyniesione z domu rodzinnego, jak również rutyna zdobyta w trakcie wychowania dzieci zdrowych, w przypadku wychowania dzieci niepełnosprawnych są niewystarczające.             Rodzice szybko się orientują, że ich niepełnosprawne dziecko nie spełnia stawianych mu wymagań i oczekiwań, a stosowane z powodzeniem w stosunku do innych dzieci metody wychowawcze zawodzą. Ten brak skuteczności oddziaływań staje się często przyczyną frustracji, zagubienia, poczucia bezradności. Dochodzi do zaniechania wysiłków wychowawczych, co prowadzi do utrwalenia bądź pogłębiania się niepełnosprawności dziecka. Są też rodzice, którzy doznając niepowodzeń, próbują dociec ich przyczyn. Gdy poszukują ich w sobie, najczęściej dopatrują się ich w wynikającym z braku odpowiedniej wiedzy niewła...

Chciałam Wam przybliżyć osobę, która dla mnie jest worem do naśladowania. Jest ona Służebnicą Bożą, ale bardzo, bardzo inną od tych wszystkich, których nie raz możemy dostrzec na obrazkach. Zachęcam do lektury mojej konferencji, którą wygłosiłam właśnie o niej. Mam nadzieję, że również Wy odnajdziecie coś dla siebie. Długo zastanawiałam się, jak tu ugryźć ten temat. Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w książce „Siewcy nadziei” Felice Moscone. Gdzie dokładnie? W historii jednego życia..., ale o tym za chwilę. Osobiście to pytanie podoba mi się ponieważ pokazuje jedną rzecz. Żyjemy w czasach, kiedy wygląd fizyczny jest najważniejszy, że ludzie patrzą na Ciebie, na mnie i zastanawiają się nad tym, jak mi się żyje, czy jest potrzebna mi pomoc a nie daj Bóg, litość.......a może zdarzają się też ludzie, którzy twierdzą – tak jak jeden mężczyzna z polityki, że takie dzieci trzeba usuwać poprzez aborcję lub... eutanazję. Szok? Nie sądzę. Takie są realia świata w jakim żyjemy. Trzeba by...