Judyt Wojująca

Dla osób wierzących sztuka ocierania łez powinna być czymś zupełnie normalnym. W sposób szczególny do tego powołani są inni cierpiący. Wszakże to my mamy być tymi, którzy ukazują innym cierpiącym wartość cierpienia i powołanie, jakie każdy otrzymał dzięki łasce chrztu świętego. „Powołanie cierpiącego jest wielkim i trudnym powołaniem, ale dzięki niemu zbawienie świata zależy w dużej mierze od nas, chorych ludzi. Nie jesteśmy strajkującymi przed ludzkością, która potrzebuje światła i jest spragniona miłości. Wykonujemy swoje powołanie do końca, z radością, w razie potrzeby z heroizmem. To czas na działanie.” – tak pisał Bł. Novarese. Któż inny może lepiej zrozumieć osobę cierpiącą od tej, która na własnej skórze mierzy się z cierpieniem? Od kogo łatwiej przyjąć nam „chusteczkę” do otarcia łez, jak nie od osoby, która w swoim życiu miała podobne doświadczenie cierpienia? Powołanie do cierpienia jest też pięknym powołaniem, choć owoców naszej ofiary cierpienia czy naszych modlitw moż