Mądrość życiowa osób starszych

„Król panujący w dawnym chińskim królestwie zarządził, by wszystkich starszych ludzi stracić, gdyż stanowią niepotrzebny balast dla państwa i są nieużyteczni. Rodziców zabić mieli ich najstarsi synowie. W królestwie zapanowała rozpacz, ale wykonano posłusznie rozkaz okrutnego króla. Jeden ze strażników nie potrafił jednak zamordować swoich rodziców. Ukrył ich, więc starannie w nadziei, ze kiedyś król zmieni zdanie na temat starszych. Władcy państw ościennych oburzeni rzezią w królestwie postanowili zgładzić wszystkich jego mieszkańców. Miała to być kara za nieszanowanie tradycji i przodków. Wojska potrzebowały jednak pretekstu, by móc wkroczyć na teren suwerennego królestwa. Wymyślono, by król bezzwłocznie oddał ukręcony z piasku bicz pożyczony przed laty przez jego przodków. Wojna zdawała się być nieunikniona. Król nie mógł, bowiem spełnić tego absurdalnego życzenia. W tym samym czasie ukrywający swych rodziców zrozpaczony strażnik zapytał ich o radę. Doświadczeni i mądrzy rodzice polecili, by król przechytrzył wrogą armię tym samym sposobem. Poproszono, zatem o wzorzec bicza z piasku, który ma być zwrócony, tłumacząc, że na przestrzeni wieków wiele takich biczów zostało pożyczone, a król chciałby oddać ten właściwy. Po otrzymaniu takiej odpowiedzi wojska koalicji zrezygnowały z ataku uznając, że ojcobójstwo w królestwie było jedynie plotką. Król natomiast widząc, że doświadczenie starszych jest nieocenioną wartością anulował okrutne rozporządzenie. Postanowił czerpać od nich wiedzę i korzystać z ich umiejętności. 

        Bajka chwali doświadczenie i umiejętności osób starszych. Pokazuje, że młodym ludziom trudno byłoby poradzić sobie bez wsparcia i rady doświadczonych starszych osób. Są oni doskonałym źródłem wiedzy, potrafią również skutecznie wykorzystywać nabyte w trakcie życia umiejętności”.[1]

Rozpoczęłam te moje rozważania na temat mądrości życiowej osób starszych od bajki, która mówi nam o tym, że osoby starsze posiadają dzięki swoim latom już przeżytym, doświadczenie i umiejętności bardzo potrzebne młodszym pokoleniom.

Dzisiejszy świat składa się z wielu paradoksów. Jednym z nich jest to, że chcemy żyć do późnej starości, ale nikt z nas nie chce być starym. Starość, bowiem postrzegana jest jednak, jako schyłek życia, gdzie trzeba szykować się ku nieuchronnej śmierci. A przecież osoba starsza to tak naprawdę skarbnica wiedzy i doświadczenia życiowego, który może nam pomóc w codzienności.

„Rolą osoby starszej w rodzinie jest doradzać i wychowywać, strzec moralnego porządku i wdrażać go młodym” [2]. Jan Paweł II podkreślał, że „osoby starsze ułatwiają zdanie sobie sprawy z panującej hierarchii wartości: ukazują ciągłość pokoleń i przedstawiają wzajemną zależność między ludźmi. Wiele razy dzieci odnajdują zrozumienie i miłość w oczach, słowach i pieszczotach osób starszych”.[3]

W dzisiejszym świecie potrzebujemy osób starszych. Od razu nasuwa się obraz babci lub dziadka, który doradza lub wysłuchuje z cierpliwością, pełnych miłości i wolnego czasu…

Bardzo często ludzie starsi czują się zbędni. Po długich latach, kiedy to pełnili swoje role w społeczeństwie z czasem przestają pracować i czują się odstawieni na margines życia. Kolejnym bardzo ważnym problemem jest samotność. Brakuje nam czasu na zatrzymanie się i porozmawianie z osobami starszymi, równolatkowie odchodzą a młodzi nie rozumieją i wtedy w życie tych osób wlewa się gorycz. Czują się oni również zużyci, bo słuch, wzrok nie domaga i pojawia się  problem z poruszaniem się.  „Jan Paweł II podżartowywał, że ma szczęście, bo jego starzenie zaczyna się od nóg, a nie od głowy”[4].

W naszym życiu potrzebujemy osób, które kochają tak po prostu, nie rywalizują z nikim, nie zagrażają nikomu, nie potrzebują niczego udowadniać, kto cieszy się sukcesem z innymi i jest bliski w bólu z tymi, którzy tego potrzebują. Są nimi właśnie osoby starsze, które dzięki swojej mądrości potrafią wielokrotnie pokazać nam drogę, którą powinniśmy pójść i potrafią znaleźć dla nas lekarstwo na nasze dolegliwości… fizyczne, psychiczne i duchowe.

Osoby starsze potrafią ubogacić swoją radą i mądrością. Jednak my sami musimy być otwarci na ten cenny dar. Bardzo często to oni właśnie są tymi, którzy przekazują wartości patriotyczne i kulturowe. Jednak bez naszego otwarcia się na te dary nawet oni po pewnym czasie zrezygnują, ponieważ „głową muru się nie przebije”.

Powinniśmy cenić takie wartości jak doświadczenie i mądrość a wtedy osoby starsze zaczną być otaczani szacunkiem i życzliwością. Niestety w dzisiejszym świecie coraz bardziej widoczny jest kult ciała młodego i pięknego, osoby, która jest użyteczna a w takiej sytuacji osoby starsze wyklucza się z życia społecznego i traktuje się ich, jako zbędny ciężar. Nie możemy zapominać o tym, że to właśnie osoby starsze, ci nasi dziadkowie są najlepszymi naszymi powiernikami, przyjaciółmi, którzy przemycają ze skarbca życiowej mądrości porady i wskazówki wpływające na nasze dalsze życie.

---

[1] http://www.treco.pl/inspiracje/bajki-szczegoly/id/1235/page/27 ,  Mądrość starych ludzi, data pobrania: 28.03.2011

[2] http://www.pulib.sk/elpub2/FF/Balogova1/pdf_doc/7.pdf , Mądrość życiowa osób starszych paradygmatem wychowawczym współczesnej rodziny, Pikuła Norbert, data pobrania: 28.03.2011

[3] J.w.

[4] http://tygodnik.onet.pl/0,48608,madrosc_ludzi_starych,komentarz.html, Mądrość ludzi starych, Ks. Adam Boniecki, Tygodnik Powszechny, data pobrania: 28.03.2011